Vrijdagmiddag rond 16.00 uur stond het eerste tentje op het prachtige natuurlijk ingerichte NKTC kampeerterrein van Austerlitz. Het terrein was geheel verlaten en nog niet onderhouden na de winter. Er waren enige sporen van eerdere kampeerders, maar het was duidelijk dat we zeer vroeg in het jaar waren. De voorzieningen waren nog gesloten en wij als introducees wachtten op onze Kampmeester Peter. In de avond verscheen het tweede tentje en na intens bijpraten kroop elk zijn nest in. De nacht was fris en koud. Bij het opstaan was het gras bevroren en lag er een witte waas over het veld.
De zon verscheen gelukkig spoedig tussen de kale bomen, zodat we bij de koffie ons konden opwarmen. Bij het zonnige ontbijt werden Frits en Harko verrast door het bezoek van Margriet, zij verbleef elders in het dorp. Na het ontbijt zijn we gaan wandelen van station Maarn naar Leersum. Een gedeelte van de LF 2, een ongeveer 20 km lange wandeling door gevarieerd landschap en langs landgoederen. Rutger had zich intussen op station Maarn bij ons gevoegd. Op het eindpunt werden we welkom verrast door de lift van Peter, retour naar de camping. Maar wel eerst een welverdiend biertje in de zon.
Rutger en Peter hadden onderhand hun tenten verspreid opgezet, waarna er gekookt, warm gegeten, gedronken, geouwehoerd, vakantieplannen en -ervaringen gedeeld en veel gekletst werd. De volgende ochtend na een warmere, doch regenachtige nacht, zaten we met z'n vijven aan het ontbijt, een prettig gezelschap. Wederom konden we ons aan de zon warmen en rustig ontbijten.
De wandeling van de 2e dag was een ronde rondom Leersum, zo rond de 18 kilometer. Van het centrum van Leersum, via de uiterwaarden van de Neder-Rijn, liepen we naar Amerongen. Van Amerongen richting Elst en zigzaggend door de Amerongense Bossen naar een prachtig meer, de Leersumsche Plassen, met als eindpunt het bezoekerscentrum van de Park de Utrechtse Heuvelrug aan de Let de Stigterpad (de oprichtingsvoorzitter van het park). De gehele dag was het klimmen en dalen in een stralende zon. Een klein pauze was aangenaam.
Moe en voldaan stapten we aldaar in de auto die ons weer retour bracht naar de camping. De zon had zijn werk gedaan gedurende onze afwezigheid en de tenten waren goed droog zodat ze, na de afscheidsborrel, gemakkelijk opgepakt konden worden en thuis gelijk de kast in konden. Het was een zeer aangename weekend en wandeling, zodat het ons moeilijk viel om de camping te verlaten, afscheid te nemen en de weg weer op te gaan.
Buitensporters, zo krijg ik zin in de volgende weekenden. Frits merkte nostalgisch op bij het afscheid: 'een weekend als vanouds', hetgeen mij goed in de oren klonk!
